Over Michel Kasimir
Als we de geruchten over Michel Kasimir mogen geloven, zou hij een verre nazaat zijn van de Pools-Litouwse vorst Michael Kasimir Oginski (1731-1799): een ware homo universalis, geprezen om zijn patriottische dadendrang, bewonderd om zijn grote muzikale talenten, vereeuwigd op fraaie schilderijen en gecanoniseerd in jubelende geschiedenisboeken. Deze moedige humanist vond tussen de bedrijven van de 18de eeuwse Ostpolitik en zijn ontelbare mecenaten door ook nog eens de tijd de harfpedale uit te vinden, een verbluffend wapenfeit die hem welhaast een goddelijke statuur verschafte in het pantheon van de edele harpmuziek. Kortom een man van alle tijden, een man in alle denkbare opzichten de anti-pool van onze anti-held Michel K. Zou het onwaarschijnlijke waar zijn dat een fractie van het verfijnde Oginski bloed door de aderen van Michel K. stroomt, dan is toch op zijn minst sprake van een curieuze degeneratie der genen in de Oginski stamboom. Want laten we wel wezen. Het contrast kan nauwelijks schrijnender. De schamele status van het heerschap Michel K. reikt tot het plafond van een gemankeerde slaapkamerrevolutionair. Bovendien is hij een notoire uitslaper, een ongekamde oblomovist, een door obscure obsessies gegijzeld sujet, en over zijn esthetisch esprit hoeft men eigenlijk niet meer te weten dan dat hij heimelijk plezier ontleent aan het luisteren naar de suikerspinzoete zuchtklanken van plastieke girl groups uit de bedaagde jaren’ 60…
Als ik iedere gerucht en mythe die om de mistige identiteit van Michel Kasimir hangt zou moeten doorprikken, dan volstaat alleen een lijvig boekwerk om alle dimensies van zijn mistrijk in kaart te brengen (En daar is uw dienaar momenteel druk mee bezig. Naar verwachting verschijnt in mei 2018 bij uitgeverij Psalmanazar het magnus opus: Michel Kasimir en ik. Een dubbelportret. Schrijft u alvast in en u ontvangt een dubbel gesigneerd exemplaar). Daarom zal ik mij beperken tot de hamvraag die vele crepuscultici mij stellen: bestaat Michel Kasimir eigenlijk wel? Een gerechtvaardigde vraag in de wetenschap dat op het geheime dossier die de AIVD over de codenaam Michel K. heeft aangelegd een groot vraagteken is gestempeld (Mijn informant wenst anoniem te blijven). De waarheid die nooit boven water mocht komen is echter dat Michel Kasimir wel degelijk bestaat (en dat hij niet bij zijn moeder woont zoals ik). Het krankzinnige toeval wil dat hij in dezelfde straat in dezelfde stad woont als ik. Menige nacht zie ik zijn gestalte langs mijn venster schieten. Meerdere malen heb ik zijn schaduw geschaduwd in de crepusculaire randen van de dag. Overdag houdt hij zich gedeisd achter grauwe gordijnen. Mijn oor te luister leggend tegen de ongewassen ramen hoor ik het onophoudelijke ratelen van een antieke typemachine. Michel K. is de ghostwriter van zijn eigen leven. Verreweg de meeste geruchten die over Michel K. de ronde gaan zijn misleidend, maar paradoxaal genoeg ook illustratief voor de ondoorgrondelijke werkingen van het brein van een ongeveinsde fantast. Want de rondzwevende geruchten zijn onmiskenbaar opgetrokken uit de ondoorzichtige rook die opstijgt uit de schoorsteen van Michel K.’s vlammende verbeelding.
Huib Hoxa © 2010